Innovatieve benaderingen om de menselijke levensduur te verbeteren

Hoewel de redenen uiteenlopen, is de menselijke levensduur in de loop van de tijd aanzienlijk toegenomen. In 1924 schommelde de mondiale gemiddelde levensduur rond de ongeveer 46 jaar – een getal dat scheefgetrokken werd door de hoge kindersterfte naast infectieziekten. In 1974 was dit aantal dramatisch gestegen, waarbij het mondiale gemiddelde steeg tot ~61 jaar naarmate vaccinaties breder geaccepteerd werden en moderne gezondheidszorg in meer gebieden over de hele wereld werd geïntroduceerd. Snel vooruit naar 2024, en de gemiddelde menselijke levensduur over de hele wereld bedraagt ​​~73 jaar, wat een toename betekent van 27 jaar in een eeuw en een bewijs van hoe ver ons begrip van het menselijk lichaam is gekomen.

De wetenschap beweegt snel; in slechts een paar maanden tijd zijn er over de hele wereld verschillende vorderingen gemaakt die betrekking hebben op ons begrip van een lang leven. Deze inzichten omvatten de studie van biostase bij tardigrades,  gebruik maken van CAR-T-cellen om cellulaire veroudering tegen te gaan, en zelfs verjongende immuniteit bij zoogdieren.

Hoewel indrukwekkend, wordt het interessant als je bedenkt hoe snel de technologie steeds sneller verbetert. Met de komst van kunstmatige intelligentie is het vermogen om te functioneren als een ‘kerntechnologie' zal naar verwachting deze versnelling voortzetten door de menselijke levensduur te verbeteren door vooruitgang op veel innovatieve en soms controversiële gebieden, zoals genbewerking, te faciliteren.

Met dat in gedachten, vindt u hieronder een aantal van de huidige aanpak bij veelbelovende bedrijven door vooruitstrevende onderzoekers en wetenschappers die de levensduur nog verder willen verlengen.

Niet-controversiële benaderingen van een langere levensduur

Zoals gezegd kunnen sommige benaderingen om de menselijke levensduur te verlengen controversieel zijn – soms zelfs heel erg. Er zijn echter een paar veelgebruikte methoden die gebaseerd zijn op bewezen wetenschap. Deze omvatten regelmatige fysieke activiteit, een evenwichtige voedingsinname en zelfs intermitterend vasten. In de toekomst volgen hier enkele van de meest veelbelovende benaderingen die ooit zullen worden vermeld naast de benaderingen die wij als beproefd en waar beschouwen.

Senolytica en Senostatica

Senolytica zijn medicijnen die zijn ontworpen om verouderde cellen selectief te doden – cellen die zijn gestopt met delen en zich ophopen naarmate ze ouder worden, wat bijdraagt ​​aan veroudering en ouderdomsziekten. Senostatica daarentegen doden deze cellen niet, maar onderdrukken de schadelijke effecten ervan.

Onderzoek heeft aangetoond dat het verwijderen van verouderde cellen de gezondheid kan verbeteren, kwetsbaarheid kan verminderen en zelfs de levensduur kan verlengen in diermodellen. Er zijn proeven op mensen gaande en de eerste resultaten zijn veelbelovend, vooral als het gaat om de behandeling van ziekten die verband houden met veroudering.

Hoewel verschillende medicijnen worden nog steeds getest in klinische onderzoekenzijn senolytica veelbelovend, maar nog grotendeels experimenteel. Hoewel de aanpak wetenschappelijk onderbouwd is, wacht deze over het algemeen op verdere menselijke validatie.

Microbioomoptimalisatie

Het menselijke microbioom, en vooral het darmmicrobioom, speelt een cruciale rol in de algehele gezondheid. Het beïnvloedt alles, van iemands metabolisme tot het immuunsysteem en zelfs de hersenfunctie.

Veelbelovend is dat studies een gezond darmmicrobioom in verband hebben gebracht met een verminderd risico op verschillende chronische ziekten en aandoeningen die al lang geassocieerd zijn met veroudering bij mensen. De benaderingen die in deze onderzoeken zijn gevolgd, varieerden van het manipuleren van het microbioom tot de volgende en meer – die elk potentieel hebben getoond in het verbeteren van de gezondheidsresultaten.

• Dieet
• Probiotica
• prebiotica
• Fecale microbiota-transplantatie (FMT)

Net als senolytica is de invloed van het microbioom op de gezondheid misschien algemeen aanvaard, maar de beste optimalisatiemethoden worden nog steeds bestudeerd. Voorlopig wordt het onderzoek voortgezet naar specifieke probiotische stammen en dieetinterventies die dat wel hebben gedaan veelbelovend gebleken bij het verbeteren van gezondheidskenmerken die verband houden met een lang leven.

Fotobiomodulatie (PBM) en lasertherapie op laag niveau (LLLT)

PBM en LLLT zijn therapieën die specifieke golflengten van licht gebruiken om cellen te stimuleren. Het doel hiervan is om de mitochondriale functie te verbeteren en ontstekingen te verminderen. Deze zijn al toegepast bij verschillende medische aandoeningen, van wondgenezing tot letsels aan het bewegingsapparaat, met veelbelovende resultaten. Interessant is dat een vermindering van systemische ontstekingen en morbiditeiten door het gebruik van Metformine ook tekenen heeft laten zien van een verbetering van de menselijke levensduur in een proces dat bekend staat als epigenetica.

Er is zelfs voldoende en groeiend bewijs dat PBM de cellulaire gezondheid kan verbeteren en oxidatieve stress kan verminderen. potentieel verouderingsprocessen vertragen als gevolg. Bovendien heeft onderzoek voordelen aangetoond voor de gezondheid van de menselijke huid, spierherstel en zelfs de gezondheid van de hersenen.

In de huidige vorm worden deze therapieën doorgaans als meer ingeburgerd beschouwd voor aandoeningen zoals pijn- en ontstekingsvermindering. Hun belofte van positieve effecten op de levensduur betekent dat het onderzoek aan de gang is.

Enigszins controversiële benaderingen van een langere levensduur

Benaderingen waarbij gebruik wordt gemaakt van senolytica, microbiomen en lichttherapie kunnen veelbelovend zijn in het verlengen van de menselijke levensduur, maar het zijn zeker niet de enige benaderingen die worden overwogen. Hierna volgen nog enkele voorbeelden van potentiële therapieën en benaderingen die de komende jaren de norm kunnen worden – zij het iets controversiëler, gezien onze huidige kennis van de wetenschap.

Extreme caloriebeperking (ECR)

ECR is een praktijk waarbij de calorie-inname aanzienlijk wordt verminderd met als doel de levensduur te verlengen en de morbiditeit te verminderen. De sleutel achter deze aanpak is om dit te doen met behoud van het ideale voedingsniveau.

De interesse in ECR en het potentieel ervan om mensen te helpen werd oorspronkelijk gewekt nadat uit onderzoek bij dieren bleek dat het verminderen van de calorie-inname, doorgaans met 20-40%, de levensduur zou kunnen verlengen en het ontstaan ​​van leeftijdsgebonden ziekten bij soorten variërend van gist en wormen tot muizen zou kunnen vertragen. en primaten. Het potentieel was zodanig dat a menselijke proef is inmiddels voltooid, waardoor de voordelen worden herhaald en wetenschappers de belangrijkste eiwitten kunnen identificeren.

De proef op mensen, bekend als 'Comprehensive Assessment of Long-term Effects of Reducing Intake of Energy (CALERIE)' blijft controversieel omdat, ondanks de potentiële voordelen, zorgen zijn geuit over de ethiek van de praktijk, naast de potentiële negatieve psychologische effecten ervan. . Zoals bij elk van de genoemde benaderingen van een lang leven is er meer inzicht in de praktijk nodig voordat het geaccepteerd zal worden als een geldige vorm voor het verhogen van de levensduur.

Radicale ontgiftings- en reinigingsdiëten

Radicale ontgiftings- en reinigingsdiëten beloven vaak dat gifstoffen uit het lichaam worden gespoeld, wat leidt tot een betere gezondheid en een langere levensduur. Deze diëten omvatten doorgaans de consumptie van specifieke vloeistoffen, vasten of het gebruik van supplementen voor korte perioden.

Deze benadering is potentieel een van de gevaarlijkste vanwege de toegenomen prevalentie ervan in de samenleving, ondanks het gebrek aan volledig begrip van het effect ervan op het menselijk lichaam. Het menselijk lichaam beschikt al over een zeer efficiënt ontgiftingssysteem dat gifstoffen verwijdert: de lever en de nieren.

Hoewel sommige onderzoeken de effecten van vasten op de levensduur hebben onderzocht, komen deze doorgaans niet overeen met de drastische maatregelen die worden bepleit door radicale detox-diëten. Onderzoek naar caloriebeperking en intermitterend vasten heeft potentiële voordelen voor de gezondheid en een lang leven aangetoond. Deze praktijken verschillen echter aanzienlijk qua aanpak en wetenschappelijke ondersteuning van radicale detox- en reinigingsroutines. Critici en onderzoekers betogen dat detox-diëten vaak leiden tot voedingstekorten, waardoor gezondheidsproblemen verergeren.

Voorlopig blijft deze aanpak enigszins controversieel, niet alleen vanwege een gebrek aan onderliggend onderzoek dat de voordelen ervan ondersteunt, maar ook vanwege het potentieel om schade aan te richten.

Zeer controversiële benaderingen van een langere levensduur

Nu hebben we de praktijken omgeven door het hoogste niveau van controverse. Deze therapieën kunnen op een dag wellicht een gangbare praktijk zijn, maar zijn voorlopig behoorlijk experimenteel, lijken op iets uit sciencefiction en roepen vaak ethische vragen op. Als gevolg hiervan nemen degenen die dapper genoeg zijn om ze te overwegen vaak hun toevlucht tot 'medisch toerisme': naar het buitenland reizen naar regio's waar de regelgeving ontbreekt die dergelijke controversiële therapieën verhindert.

Jonge bloedtransfusie

Radicale genbewerking

Als het gaat om de behandeling van genetische ziekten (bijvoorbeeld sikkelcelanemie), is radicale genbewerking met technologieën als CRISPR-Cas9 niet al te controversieel. Het is eerder een van de meest veelbelovende wetenschappelijke ontwikkelingen van de mensheid om dit te bereiken. Waar het de grens van controverse begint te overschrijden, is het potentiële gebruik ervan bij het verlengen van de levensduur en het concept van ‘designerbaby’s’ – een onderwerp dat wordt behandeld in de voortdurend onderschatte film ‘GATTAC'.

De controverse rond radicale genbewerking concentreert zich op kwesties als mogelijke onbedoelde genetische gevolgen, ethische overwegingen en eerlijke toegang tot potentieel dure, kostenbeperkende behandelingen. Bovendien zijn de langetermijneffecten van erfelijke genetische modificaties op de menselijke genenpool nog steeds onbekend, wat de controverse vergroot en oproept tot een voorzichtige en gereguleerde aanpak.

Terwijl de technologie houdt belofte in voor het aanpakken van hardnekkige genetische ziekten en het bevorderen van ons begrip van genetica, is de discussie rond het gebruik ervan voor het verlengen van de menselijke levensduur vooral beladen met vragen over de aard van veroudering, de maatschappelijke implicaties van aanzienlijk verlengde levensduur, en de morele overwegingen van dergelijke diepgaande interventies in natuurlijke processen. biologische processen.

Wat vreemd lijkt, zal op een dag alledaags lijken

Als we elk van de bovengenoemde benaderingen voor het verlengen van de levensduur in ogenschouw nemen, is het duidelijk dat ons begrip van het menselijk lichaam met grote sprongen is verbeterd. Relatief alledaagse benaderingen zoals probiotica zouden tientallen jaren geleden nogal vreemd hebben geleken. Deze zijn echter slechts een oppervlakkige ontwikkeling, terwijl tal van andere benaderingen, zoals stamceltherapie, voortdurend in ontwikkeling zijn.

Wat zullen de komende decennia, gegeven dit alles, brengen nu AI op het toneel verschijnt, waardoor onze vooruitgang toeneemt? Zal genbewerking gemeengoed worden? Zullen methoden uit science fiction, zoals cryonics en digitale onsterfelijkheid, worden overwogen? Als enkele van de bovenstaande voorbeelden zich voordoen, leven we misschien lang genoeg om erachter te komen.